સમ ભોગ

અમે

સદીઓથી ઈચ્છીએ છીએ

સમ ભોગ...સમ્ભોગ ....સંભોગ.

અમારી માંગણી એક જ છે

સમ ભોગ ...સમ્ભોગ....સમ્ભોગ.

કેમ ભડક્યો ‘લ્યા

મારી ચામડીની કાળાશ ભાળી બાળકે છે એમ

આ કાંઈ

ઉકરડેથી તાણી કાઢેલો શબ્દ નથી,

તારી દેવભાષાએ આપેલો શબ્દ છે.

એની આભાને

તેં કચડી નાખી છે

અમારી આભાને કચડી નાંખી એમ.

તેં તો પવિત્ર-પાપી

શ્પૃશ્ય-અસ્પૃશ્યના વર્ગીકરણમાં

એણે ય છોડ્યો નથી

બિચારો કુત્સિત ગણાયો

અસ્પૃશ્ય ગણાયો

અમારી જેમ.

પ હવે અમે અશ્પૃશ્યોએ

અસ્પૃશ્ય શબ્દોનો ય સાથ લીધો છે.

અત્યાર સુધી

અમે પાઠ કર્યો

તેં જ પવિત્ર-શ્પૃશ્ય ગણાવેલા શબ્દોનો,

તો ય અમારી પીડા,

અમારી વ્યથા,

અમારા આર્તનાદ

પહોંચ્યા તારા કાં લગી

અમે ઢાલ બની તારી રક્ષા કરી

તો ય તું તો

અમારી પીઠમાં હુલાવતો રહ્યો ખંજર

અમે ખેતરમાં પરસેવા-આંસુથી પિયત કર્યું

ને પાક્યો મો’લ

પહોંચ્યો તારા કોઠારમાં

અમે તારાં ગૂ-મૂતર ઉપાડ્યા

ને તેં અમને કાઢ્યા

ગામ બહાર.

અમે આપ્યો ભોગ.

તેં આપ્યો ભોગ કદી

તેં ભોગવ્યો ભોગ,

અમે ભોગવ્યો ભોગ કદી

પણ હવે

હર્કયુલીસ પડખું બદલે છે.

ઉત્તર એ દક્ષિણ

ને દક્ષિણ એ ઉત્તર બને છે.

હવે અમારી ઈચ્છા

તીવ્ર બની છે,

અમારી માંગણી બુલંદ બની છે.

અમે માગીએ છીએ

સમ ભોગ- સમાન બલિદાન,સમાન ત્યાગ.

સમ ભોગ- સમાન અધિકાર,સમાન પ્રાપ્તિ .

હે અમારા ચામડા પકવતા કુંડ

શબ્દોને ય પકવતા થયા છે,

અમારી કાપડ વણતી શાળ

શબ્દોને ય અફલાતૂન વણવા માંડી છે,

હવે અમારાં ઝાડુ

શબ્દો પર પડેલી ધૂળને ય

ખંખેરી સાફ કરવા માંડ્યા છે.

અમારી કોઢ ચાલુ જ છે.....

ચાલુ જ છે....

એમાંથી પ્રગટતા શબ્દોની આભાને ઓળખ.

એનાં પ્રત્યેની આભડછેટ બંધ કર

નહીં તો

આવતી કાલનો ઇતિહાસ

ઊભો ઊભો

તારા મોંમાં

મૂતરની ધાર કરશે.....