કદીક આંખ ઊંચી કરી એ ભળે છે
નગારું થઇ દ્રોણ ત્યાં ગડગડે છે
હજી મ્હેણાંટોણાં બની તીર ખૂંચે
બની મત્સ્ય જળ જો હજી તરફડે છે
અરધ આભમાં તીર એવું ખલાયું
હજી આભમાં કુંભ તરસે મરે છે
ભણી છે ગણી છે હવે ભીલકન્યા
ચતા વીંટી થઇ દુર્વાસાઓ જડે છે
હજારો અભરખા ને અરમાનો છે પણ
બની લંક રાવણ હજી ભડભડે છે
No comments:
Post a Comment