મા મનઅ ચાંદલિયો આલો’ની રઢ મેલ,રાંમા
આંય રોટલાની મંડઈ મોંકાણ
બાર બાર વરહે ના નીર જેમાં આયાં’તાં
એવા નવાંણ જેવું ઘર,
આ પા એ , તે પા એ માટીનાં ભેંતડા
ઊધઈના જામેલા થર
બાકોરે સાદડીનાં ચોમાહે પાંણીની
છુટ્ટા હાથે કરતાં લ્હાણ ..મા, મનઅ.
ગાડાનાં પૈડા છ ચેવાં મોટાં લ્યા એવો
રૂપિયો અતો રાંણીછાપનો,
ઘહઈ ઘહઈન્ એવો નેનો થઈ જયો ક નહીં
પ્હોંચતો પગાર તારા બાપનો.
રાંમની વાતો તો એથી જૂના જમાનાની
ઈનું વાંચીન તું ના ભેંકડાઓ તાંણ... મા મનઅ,
બાપ તારો કાંય નહીં દશરથ રાજા ક નહીં
મું યે અયોધ્યાની રાંણી,
રાંમેં તો રાંણીનો માગ્યો હજીરો ‘લ્યા
ખોપડી તારીય થઇ કાંણી?’
રાજાના ઘરની તું વાતો કરઅ લ્યા પણ
ઘરનો ખૂણો તો પહેલો જાંણ... મા મનઅ.
No comments:
Post a Comment