તારી મૂછો થરથર ધ્રૂજ્શે કે દેખ નીકળી છે સવારી
આઠ આસમાનો આંબવાને કાજ દેખ આજ મેં તો પાંખો પસારી
સાત સાગરને ખુંદવા મેં હાથનાં હલેસાંથી હોડી હંકારી
ખુલ્લી જમીન ઉપર ખુલ્લા આસમાન હેઠ
કોઈ ઊંચું ન’તું કે કોઈ નીચું ન’તું
ખુલ્લી જમીન ઉપર, ખુલ્લા આસમાન હેઠ
એક ઊગી ગ્યું ઘર જેના પાયામાં લોહીમાંસ મારું ભર્યું.
મારાં શમણાં રોળાયાં, હાથ અવળા બંધાયા
આભ ચીંદરડી થઈને જેના તળિયે ઠર્યું.
મારી આંખો આરપાર દેખ આજ પ્રગટી છે એની એંધાણી
આઠ આસમાનો આંબવાને કાજ દેખ આજ મેં તો પાંખો પસારી
સાત સાગરને ખુંદવા મેં હાથનાં હલેસાંથી હોડી હંકારી
હવે ક્ષિતિજ ખુલી ને નવી દુનિયા ઝૂલી
આ જ તું યે માણસ
અને હું યે માણસ
અર્થ માણસનો એક જ છે – માણસ માણસ
હવે ક્ષિતિજ ખુલી ને નવી દુનિયા ઝૂલી
ગુરુ એનો એ છે ને શનિ એનો એ છે
એ જ ચાંદો સૂરજ એ જ ધરતી આકાશ
પણ જોવાની દ્રષ્ટી છે નવલી મળી
પગ ફરતા થયા, હાથ ફળતા ગયા
બંધ કંઠે મોરલિયા ગહેકતા થયા
કોરી આંગળીઓં છલકી કે ટેરવેથી છૂટી સર્જનની સરવાણી
આઠ આસમાનો આંબવાને કાજ દેખ આજ મેં તો પાંખો પસારી
સાત સાગર ખુંદવા મેં હાથનાં હલેસાંથી હોડી હંકારી
